przygody żułwia Krzysztofa

Czuć było, że coś wisi w powietrzu. Było mega drętwo. Kurde... znowu to samo, ale te myśli kiedyś miną. Może to ta atmosfera wirusa i ciągle razem.

Jeszcze w głowie szumi Ona. I korci mnie aby coś napisać do Ryśka. Ale chcę dać nam szansę. Może się uda.

Już się zaczyna, że może więcej będą przyjeżdżać do Nas ale przeprowadzka może za 7 lat... Ręce opadają. Chciałem mieć jeden dom, tutaj a nie dalej tak to ciągnąć na dwa.

Coś co mogła mi dać Ona, za jakiś czas teraz pewnie nie dostanę nigdy. 

Ja pierdole...

Zajebiście wrócić do stanu "jak zawsze"... Bo jak się uprę to słyszę - a co? Młoda czeka z walizkami - tak?

Chciałbym się wkurwić i odpowiedzieć - TAK!!!

Stoję w miejscu.... no może coś się ruszy jak będzie cieplej... zobaczymy

Dwie myśli, w kolejności niestety - od ważniejszej do ważnej

1. Właśnie straciłem szansę na realizację swoich marzeń - być i tworzyć coś co zawsze chciałem i to z Nią. Do końca byłem przekonany, że Uda mi się być twardym i walczyć o nowe życie. Od początku tak jak chcę. Nawet nie miałem odwagi się odwrócić jak wsiadała do auta. Kurwa jak Ona się musiałą czuć!!!! A ja poszedłem... odszedłem... Kurde, mam nadzieję, że kiedyś jak by mi nie wyszło to Ona jeszcze będzie... Nie mam prawa tak myśłeć ale tak bym chciał. Teraz muszę skupić się na :

2. Wracam i naprawiam, a właściwie to nie naprawiam, tylko walczę o swoje na nowych warunkach. Bo warto. Bo niestety musiałem położyć na wadze obie. Nigdy nie spodziewałem się, że w takiej sytuacji Ona się zgodzi na wszystkie moje warunki. Myślałem, że podda się albo wkurwi i odmówi. A wtedy mam wolną rękę i tworzę Nowe. Ale nie... Mamy tyle dobrych wspomnień i w sumie przy moich zasadach i fajnych chwilach jakie było można iść dalej razem. Brakuje mi wspólnych rowerów, masowania stópek, sexu, znajomych, imprez - tych fanych chwil. Nie zasługuje na to, aby ją olać skoro chce też coś zmienić dla mnie. Zobaczymy czy to wyjdzie...