przygody żułwia Krzysztofa

Zaprzeczyłem sam sobie - powiedziałem, że nie z litości ale z miłości i wspólnych wspomnień zostanę i będę.

Jestem słaby.

Nigdy nie była taka malutka, słaba jak dzisiaj. Zawsze dumna, podniesiona głowa, pewna siebie i wkurwiona a dzisiaj....: mała myszka.

Kiedyś marzyłem aby taką ją zobaczyć jak to ja byłem malutką myszką przestraszoną, że mnie Ona zostawi. Kurwa!!! zobaczyłem to dzisiaj, przeżyłem dzisiaj jej życie, jej podejście, jej postawę... I kurwa nie mam satysfakcji. Zrobiło mi się przykro że ją ranię. POczułem się jak kat. Jak można błagać kogoś anby został? Co czuje ktoś kogo się błaga, płacze prosi i jest się myszką - dzisiaj zobaczyłem siebie w Niej. Siebie jakim byłem przez kilka razy w ostatnich 8 latach.

I jedno mnie zastanawia - czy Ona też się tak czuła wtedy jak ja dzisiaj?

Zrobiłem coś kurewskiego - zaprzeczyłem wszystkim swoim uczuciom dzisiaj. Skłamałem, że gdyby Ona była wolna to bym Jej nie wybrał i zostawił "stary" związek. Skłamałem.

Skłamałem, że kogoś innego pokochałem.

Kurwa - nie umiem jej tego zrobić. Zostawić samej. Pewnie Ona by tak zrobiła gdyby kogoś poznała - a ja nie umiem. Jest mi jej szkoda. Jej łez. 

Tak... zakochałem się.

Zobaczyłem dziewczynę, poznałem dziewczynę - zakochałem się.

MOże to zauroczenie? Nie wiem... ja czuję, że zakochałem się.

Zakochałem się w jej oczach, jej rogalikach, jej głosie, ustach, zakochałem się w jej wyglądzie. Zakochałem się w jej tajemniczości.Zakochałem się w jej prasowaniu, Julce i może Jasiu. Zakochałem się w jej normalności, w jej przekleństwach w jej zapachu. Zakochałem się w NIEJ. W tej tęsknocie, marzeniach...

I popłynąłem.... rzeka marzenie....

Ale zostawiam za sobą most spalony.

Jest mi przykro, bo musiało dojść do czegoś takiego abym się odważył spalić ten most.

Jestem sam, zakochany w Niej.

Czas pokaże...  Bo też mi żal tych chwil. Ludzie mnie rozjadą, znajomi skasują. Rodzina wyśmieje, że mi odjebało... 

TAK?

A co Wuy wiecie? O mnie i o NIej? Co Wy wiecie co było z niami przez 8 lat? Widzicie tylk zdjęcia, tylko dobre chwile. Nie znacie Nas. Naszych przygód. Pewnie, Ja wyjdę na złego... Może jestem jednak zły?

Ulga...

że to powiedziałem, że częśc powiedziałem... bo nie do końca wszystko.

Prawda jest taka, że wkuwiało mnie wiele rzeczy:

- bałagan w kuchni

- syf w pokoju

- kupa prania, prasowania

- bałagan wszędzie

- jakiś totalny luz - wylało się, przewróciło, spóźniło

Wiem dlaczego nie chcieli mieszkać z nami.

Lubię jak jest wspólnie, porządek, obowiązki.

- lubię gotować ale też lubię jak ktoś coś mi czasami zrobi, kurwa chociaż raz w roku?

- lubię sprzątać, ale kurwa jak ktoś ma wyjebane...?

- jestem facetem, nie umiem jednak wszystkiego - nie umiem prasować !!! to sobie zanieś do pralni?

- ja tez mam dom, może kwiatek jakiś? może coś? zero zainteresowania

I poznajesz kogoś, kto nie tylko jest Ładny, ale też ma fajny umysł. Chce się zainteresować, zrobić coś, pomóc, "kurka domowa" ale czy to wada? Nie!!! to jest słodkie, że ktoś lubi a nie musi.

To by było ... hmmm honorowe powiedzieć - zrobiłem to! i odważyłem się! powiedziałem koniec. Ale nie. Jestem tchórzem i nie powiedziałem tego. Ona mnie wydusiła i wtedy pękłem. Powiedziałem, że muszę sam się odnaleźć. Napisałem do R prawdę. Napisałem do Niej, że muszę przemyśleć wszystko.

Prawda jest jedna.

Gdyby nie R to bym nie odkrył, że można mieć rodzinę, żonę, dziecko, wyprasowaną koszulę, rogaliki, kochającą żonę mieszkającą razem, tworzyć rodzinę a nie związek, być, kochać się, tworzyć a nie tylko konsumować. Że nie ma barier, tylko muszą być chęci. Właśnie się okazało, że mogę, że można.

Ile można żyć na kocią łapę, niezależni, sami sobie ale razem. A może mi to pasuje? Bo zapatrzony nie widziałem innego świata tylko taki.

Czuję ufff… że to zrobiłem.

Czuję się źle, ze kogoś zraniłem

Czuję się chujowo – jestem sam, ale może tak ma być?

Czuję, że nie można walczyć z sobą. Trzeba też być czasami egositą.

Bardzo chcę mieć jeszcze dzieci. Ccę mieć dom, a nie życie na walizkach. Chcę mieć czysto a nie chodzić i sprzątać, gotować.

Chcę się czuć facetem a nie… nie wiem kim.

Co będzie dalej – czas pokazać ma.

Nigdy nie było u niej ochoty na wspólne mieszkanie. Na wspólne urządzanie. A teraz dostaję takiego strzała w postaci wspólnych mebli ogrodowych. Nagle miłość. Teraz się dowiaduję, że jeśli nie będziemy razem to Ona będzie sama. Czuyli jeśli nie ja to nikt? 

Nie wierzę... jak bym czutał swoje myśli rok temu.

Kurwa mać, jaki jestem zły... Tyle czasu czekałem aż się jej podłoga zatrzęsie i będzie też się starała, a jak sę stara teraz to mnie to wkurwia?